          ملیحه 
            بازدید : 85
          شنبه 20 آذر 1389
           نظرات (0)
        

دستم گرفت قلم را چقدر زود

شاید دوباره احساسی آمده

شاید صدای دلم در آمده

شاید هنوز آدمی هست که به شوق دیدنش قلم در دست خط خطی کنم این دفتر بی روح را

دلم برای بودنت تنگ شده است

چشمانم را میبندم تا تو را بیاد آورم

میدانی اینجا با تو بودن برایم آرزوست...

پی نوشت:چتر هایم بسته اند دیرگاهیست که قحطی آمده اما پلکهایم هوس چتر بازی دارند ....

ارسال نظر برای این مطلب

درباره ما

صداکن مراوصدای تو خوب است صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می روید در ابعاداین عصرخاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی میکند و خاصیت عشق همین است.... من دراین صفحه ی پرشورو پراز لطف خدا دستنوشته هایم را مینویسم دست نوشته هایی که خواننده ای نداشتند باشد که پاسم بدارید و از این بعد تو ای مونس من خواننده ام خواهی شد...تنهایم مگذار ...راستی حرفهای من را نزد خودت پنهان کن ...جایی ننویس...

اطلاعات کاربری